🐫 18 Miesięczne Dziecko Bunt

Dramatycznywypadek w mieszkaniu. 18-miesięczne dziecko jest w ciężkim stanie. Horror w luksusowym kurorcie. Nie żyje 6-miesięczne dziecko. Rodzice nie przyznają się do winy. Niezwykływypadek w Teksasie (USA): po dachowaniu samochodu, wypadło z niego 18-miesięczne dziecko i nie odniosło żadnych obrażeń. Ojciec dziewczynki usiłował zbiec po napadzie rabunkowym. Czego można się spodziewać przy badaniu kontrolnym dziecka w wieku 18 miesięcy? Co zrobić, gdy dziecko skończy 18 miesięcy? Jak upewnić się, że Twoje 18-miesięczne dziecko jest bezpieczne? Niemowlęta mogą otrzymać kilka zastrzyków podczas wizyty kontrolnej w wieku 18 miesięcy, jeśli nie otrzymały ich podczas ostatniej kontroli. Podobnie jak wiele innych jego wysiłków na tym etapie, twoje 18-miesięczne dziecko prawdopodobnie nie zniechęci się do skalowania łóżeczka, jeśli naprawdę tego chce. Jeśli zauważysz, że Twoje dziecko próbuje wydostać się z łóżeczka , z pewnością możesz go zniechęcić za pomocą mocnych poleceń, które nie są dozwolone. Standardowo przyjmuje się, że: rozmiar 56 przeznaczony jest dla noworodków do 2 miesięcy, 62 – dla dzieci w wieku od 2 do 4 miesięcy, 68 – od 4 do 6 miesięcy, 74 – od 6 do 9 miesięcy, 80 – od 9 do 12 miesięcy, 86 – od 12 do 18 miesięcy, 92 – do 24 miesięcy. Nie zapominajcie jednak, że powyższy przelicznik jest tylko Kukiełki, pacynki. Zabawki dla 8-miesięcznego dziecka idealne do domowego teatrzyku. Dziecko z przyjemnością obejrzy takie domowe przedstawienie. Oczywiście na swoich własnych zasadach. Podczas przedstawienia pacynka może nie tylko się poruszać, ale też śpiewać czy mówić do dziecka nieco zmienionym głosem – to może zaciekawić wzrost od 69 cm do 77.6 cm. waga : od 7,5 kg do 11,2 kg. Dziewczynki: wzrost: od 66.8 cm do 76.1 cm. waga: od 6,8 kg a 10,7 kg. Ile powinien ważyć 10 miesięczny chłopiec? Siatki centylowe dla chłopca w wieku 10 miesięcy wskazują na wzrost od 69 cm do 77.6 cm. Chłopiec w tym wieku powinien ważyć od 7,5 kg do 11,2 kg. Wszelkiedane opracowane są na podstawie siatek centylowych. Siatki centylowe służą do oceny stanu rozwoju dziecka - wagi dziecka i jego wzrostu. Chłopcy: wzrost od 75.4 cm do 85.1 cm waga: od 8,5 kg do 12,9 kgDziewczynki: wzrost: od 73.3 cm do 83.9 cm waga: od 7,8 kg a 12,5 kg Ile powinien ważyć 16 miesięczny chłopiec? Siatki centylowe dla chłopca w Obejrzyjfilmik i dowiedz się, jak wygląda wiązanie - koala. Mgr Kamila Drozd Psycholog. 80 poziom zaufania. Witam serdecznie! Drogą internetową nie da się orzec, z czego wynikają reakcje Pani dziecka. Lęk przed obcymi jest jednak rozwojowym zachowaniem maluszków. Dla prawidłowego rozwoju dziecka niezbędne jest przywiązanie, które sXcC9a. Relacje między matką a dzieckiem, bez względu na jej talent wychowawczy, czy miłość, nie zawsze układają się gładko. Na różnych etapach rozwoju dziecka są one lepsze lub gorsze. Zawsze jednak można je przewidzieć, ponieważ każde dziecko rozwija się według określonych prawidłowości. Zrozumienie tego faktu okazuje się być pomocne, a relacja matka-dziecko łatwiejsza. Szczególnie, gdy w zachowaniu naszego dziecka pojawia się coś niepokojącego, choć naturalnego. Potrafimy wtedy lepiej znieść opór czy bunt dziecka, wiedząc, że jest on typowy dla danego wieku. Posłuszny dwulatek Z wielu obserwacji psychologicznych wynika , że dzieci 18-miesięczne na ogół nie słuchają poleceń i bywają operne na wszelkie prośby. Sytuacja zmienia się , gdy dziecko ma 2 lata. W tym wieku większość dzieci jest posłuszna. Znając tę prawidłowość rozwojową, nie warto zmuszać półtorarocznego maluch do bezwzględnego posłuszeństwa. Zbuntowany dwuipółlatek W tym wieku relacja z dzieckiem nie należy do najłatwiejszych. Zbuntowany dwuipółlatek potrafi wyprowadzić z równowagi nawet najbardziej opanowaną matkę. Dziecko w tym wieku, żyje w świecie skrajności. Miota się pomiędzy „ zrobię- nie zrobię…chcę -nie chcę”. Trudno go zadowolić, o cokolwiek poproszony natychmiast chce czegoś innego. Takie przekomarzanie się może trwać godzinami. Warto zatem wcześniej uświadomić sobie, że taki czas nadejdzie i odpowiednio się do niego przygotować. To o czym należy pamiętać w tym wieku to; konsekwencja, niedawanie dziecku zbyt wielu wyborów (wybór pomiędzy dwiema rzeczami wystarczy), unikanie pytań, na które można odpowiedzieć krótkim- nie. W tym wieku dzieci chwalą się swoimi najgorszymi i najlepszymi zachowaniami w szczególności przed matkami. Bardzo kochają, ale ciągle czegoś chcą. Szczególnie w tym wieku matki powinny zadbać o swój wolny czas, aby mieć chwilę wytchnienia w ciągu dnia. Relacja matka-dziecko, choć wystawiona na próbę, przetrwa wtedy największy sztorm. Trzylatek – przyjaciel matki Skończył się okres buntu i relacja matka -dziecko jest łatwiejsza. W tym wieku matka jest bardzo pożądanym towarzyszem, szczególnie w zabawie. Łatwiej jest namówić dziecko do zrobienia czegoś, czego nie lubi, jeżeli w zamian czeka go nagroda. Bardzo lubi niespodzianki, tajemnice i sekrety. Czuje się w tedy bardzo ważny i na pewno odwdzięczy się szczerą radością. Trzyipółlatek – chce być ciągle przytulany W tym wieku dzieci odczuwają brak pewności i bezpieczeństwa emocjonalnego. To zupełnie naturalne. Domagają się, aby rodzice poświęcali im całą swoją uwagę, zapewniali, że kochają i przytulali częściej niż zwykle. Matki często mówią, że dzieci w tym wieku nie pozwalają im spokojnie z kimś porozmawiać. Podnoszą krzyk i domagają się uwagi. Czterolatek, lubi podważać autorytet W tym wieku dzieci przeżywają swój drugi bunt. Autorytet matki jest dla nich bardzo ważny, ale ich natura nie pozawala się łatwo mu podporządkować. Postępowanie z czterolatkiem wymaga od matek wielkiego spokoju i konsekwencji. Pięcioletnie „aniołki” i sześcioletni prowokatorzy W wieku pięciu lat dzieci są posłuszne, radosne, bardzo lubią się dzielić i pomagać innym. Matka jest dla dziecka najważniejsza i często jej pragnienia są dla dziecka ważniejsze niż własne. Ten błogi stan mija gdy dziecko ma sześć lat. Wtedy ściera się z matką bardziej niż z kimkolwiek. Bardzo często prowokuje i stara się rywalizować. Dzieci wyładowują na matkach swoje złe humory i obwiniają je o wszystko. Matki mają poczucie, że raz dzieci bardzo je kochają, a raz wręcz nienawidzą. Nie należy tego drugiego zachowania brać do siebie. Dzieci w tym wieku są miotane bardzo skrajnymi i gwałtownymi emocjami. Sprzeciwianie się matce i walka z nią są niezbędne do osiągnięcia przez dzieci dojrzałości. Siedmiolatek, ciągle się użala Dzieci w tym wieku, bardzo często żalą się , że wszyscy się na nich uwzięli – mama, kolega w szkole, nauczyciel. Trudno jest dojść z nimi do porozumienia. Trzeba podchodzić do siedmiolatka ze zrozumieniem i nie wyśmiewać się z jego depresyjnych nastrojów. Matki powinny szczególnie wspierać dzieci w tym wieku i obdarzać je miłością. Ośmiolatek, odczuwa wielką potrzebę więzi z matką Dzieci w tym wieku najchętniej nie rozstawałyby się z matka na krok. Są wręcz do nich „przylepione”. Dzieje się tak dlatego, że w tym wieku dzieci odczuwają ogromna potrzebę więzi. Jest to typowe zachowanie w tym wielu i trzeba mieć dużo zrozumienia dla ośmiolatka, ponieważ bardzo łatwo go zranić. Niepokojące jest jeżeli takie przywiązanie do matki trwa latami, a nie tylko w wieku ośmiu lat. Dziewięciolatek, woli towarzystwo przyjaciela Bardzo trudno jest znieść zmiany jakie zachodzą w wieku dziewięciu lat, szczególnie matkom, które pragną aby przywiązanie ośmiolatka trwało wiecznie. W tym wielu dziecko nadal ceni sobie zdanie matki, ale swój wolny czas woli spędzać z przyjaciółmi. To zupełnie normalne zachowanie. Dzieci przecież nie mogą być przywiązane do swoich matek całe życie. Dziesięć lat – relacja matka-dziecko idealna W tym wieku dzieci są bardzo posłuszne rodzicom. Uważają, że należy akceptować zalecenia matek, ponieważ są rozsądne. Matki często pragną aby taki stan rzeczy już pozostał. Dziecko jednak pomału wchodzi w wiek bycia nastolatkiem i chce samo podejmować decyzje. To ważny moment, aby relacja matka-dziecko dobrze funkcjonowała także na przyszłość. Dlatego rodzicielki nie powinny dopuszczać do tego, aby dzieci kierowały się jedynie tym „co mama powie”. Gabinet Psychoterapii mgr Monika MerczyńskaTerapia dzieci, młodzieży i dorosłych. Kalendarz rozwoju dziecka - miesiąc 22 Rozwój fizyczny dziecka Rozwój fizyczny dziecka nabiera tempa – nie ma już dla malucha ograniczeń, a przynajmniej on sam ich nie czuje. Wdrapuje się wszędzie – na krzesła, schody, nawet na stół! Próbuje dosięgnąć do najwyższych półek, wspinając się po tych niższych. Uważaj na niego – upadek z dużej wysokości (np. ze schodów) może być tragiczny w skutkach! Martwisz się, że w ciągu dnia jest niewiele momentów, kiedy twoje dziecko nie biega i nie skacze? Zupełnie niepotrzebnie! Pamiętaj, że w tym wieku to zupełnie normalne zachowanie. Twoje dziecko rozpiera energia, a ewentualną nadpobudliwość psychoruchową (ADHD) można rozpoznać dopiero w okolicach czwartych urodzin dziecka. Bywa, że w tym wieku maluch buntuje się nie ma ochoty na spacer. Warto w takiej sytuacji zapewnić mu inną rozrywkę, na przykład wizytę na pobliskiej pływalni. Pamiętaj, że musisz zadbać o rozwój fizyczny dziecka. Najlepiej, abyś w tym okresie dużo spacerowała z malcem. Wskazane są także inne aktywności . Wyrabiając w nim przyzwyczajenie do sportu unikniesz przykrej wizji nadwagi w przyszłości! Pamiętaj, że twój maluch uczy się przez obserwację. Dlatego też musisz wraz z pozostałymi domownikami zadbać o to, aby dziecko obserwowało dobre zachowania i postawy. Dziecko w tym wieku może już jeść niemal wszystko. Pamiętaj jednak aby nie wprowadzać do jego diety rzeczy niezdrowych i tłustych. Zakazane są fast-foody, tłuste wędliny, parówki, chipsy, kolorowe, słodkie napoje i słodycze. Jedzenie nie jest już tak atrakcyjne dla malca. Czasem przy posiłkach może być bardzo wybredny – zdarza się, że będzie uciekał od stołu do przerwanej zabawy! W takim przypadku pamiętaj, aby nie wpychać w malucha jedzenia na siłę. Lepiej, żeby zjadał pięć mniejszych posiłków dziennie niż trzy obfite. Ogranicz także podjadanie między posiłkami – to bardzo zły nawyk! Polecamy: Kupujemy pierwsze sztućce i naczynia dla dziecka - galeria Pomyśl, że zamiast szykować malcowi kanapkę na godzinę po posiłku, którego nie chciał zjeść, lepiej poczekać do kolejnego – wtedy z pewnością dziecko spałaszuje podane danie z apetytem! Pod żadnym pozorem nie dawaj dziecku jedzenia gdy jest ono pochłonięte zabawą. Maluch musi nauczyć się spokojnego spożywania posiłków przy stole. Rozwój psychiczny dziecka W tym okresie dla dziecka najbardziej liczy się przykład, jaki dają mu rodzice – pokazujcie malcowi, że aktywny wypoczynek jest ważny, że nie można w wolnym czasie oglądać telewizji, że należy pić dużo wody mineralnej. Pokazując takie zachowania, dziecko nauczy się ich, a dodatkowo zażegnasz wizję nadwagi lub otyłości u małego człowieka. Dziecko rozumie już wszystko, co do niego mówisz. Chociaż jego zasób słów nie przekracza liczby około 100, to potrafi wyrażać swoje potrzeby coraz lepiej. Bez problemu przychodzi mu wymawianie prostych i krótkich poleceń. Twój maluch ma niezwykle podzielną uwagę. Dziecko bawi się zabawkami i masz wrażenie, że cię nie słucha? Wiedz, że jesteś w błędzie. Maluch doskonale wie o czym rozmawiasz z drugą osobą, a wszelkie rozmowy o kłopotach mogą go bardzo przygnębić. W tym okresie dziecko bardzo lubi rozmawiać przez telefon. Jest w stanie wizualizować sobie osobę po drugiej stronie aparatu! Chociaż jego zdania są niepełne, urywane lub niedokończone, brakuje mu słów, to jednak nie ma dla malca nic przyjemniejszego niż krótka rozmowa przez telefon! Umożliwiaj mu taki rodzaj rozrywki – jeśli dziecko nie wie z kim rozmawia pokaż mu zdjęcie osoby! Polecamy: Czy osiedlowa piaskownica jest niebezpieczna dla zdrowia dziecka? Około drugiego roku życia zachowanie twojego dziecka może wskazywać na egocentryzm. Niesłusznie! To zupełnie naturalne, że twój maluch chce wszystkiego dla siebie: zabawek, uwagi dorosłych. W tym wieku dziecko doznaje poczucia własności, dlatego zawzięcie broni swoich rzeczy. Wyraźnym objawem poczucia własności jest na przykład zbieranie na spacerze kamyczków, gałązek, liści. Zdobywanie „skarbów” daje twojemu dziecku poczucie własnej wartości i poczucie bezpieczeństwa. Dziecko cały czas ogranicza swoje pojęcie czasu do „teraz”. Dlatego nie lubi czekać ani chwili i wszystko chce dostać natychmiast. Twój maluch zaczyna dostrzegać różnice między swoim ciałem, a ciałem taty czy mamy. Choć jeszcze nie identyfikuje się z własną płcią to bez problemów je rozróżnia. Powraca także jego zainteresowanie narządami płciowymi. W tym czasie często w tym wieku pojawia się u dziecka ciekawość własnego ciała, która może objawiać się niebezpiecznym dla malca wkładaniem małych przedmiotów do wszystkich otworów w ciele: dziurek w nosie, uszu, ust. Dlatego też jak nigdy dotąd obserwuj malucha i patrz na to co robi. Polecamy: Witaminy w diecie dziecka. Jakie są najlepsze i gdzie występują? 22- miesięczne dziecko bardzo często mówi „nie”, gdy coś mu nie odpowiada. Może odmówić pójścia spać czy zjedzenia potrawy, którą przygotowałaś na obiad. Pamiętaj, że takie dziecko trudno jest wychować, jeśli wcześniej pozwalało mu się na wszystko. W wychowaniu najważniejsza jest konsekwencja. Pod żadnym pozorem nigdy nie ulegaj małemu terroryście, nawet kosztem ataku histerii. Z drugiej jednak strony nie bądź zbyt nieustępliwa. Ucz dziecko jak najczęściej, że współżycie z innymi osobami polega na kompromisie. Wskazówki dla rodziców: Ćwicz z dzieckiem naprzemienne chodzenie na piętach i palcach. Dzięki takiej aktywności dziecko ćwiczy mięśnie wzmacniające stopy i dodatkowo wyrabia prawidłowy łuk stopy. Twoje dziecko chętnie dotyka swoich miejsc intymnych? Pamiętaj, że to naturalny objaw. Nie nakazuj maluchowi powstrzymywania się od tego, bo to może zrodzić u niego przekonanie, że przyjemne uczucia, jakie wywołuje dotyk są złe. Jeśli jednak niepokoi cię zbyt częste dotykanie się dziecka w okolicach intymnych, spróbuj odwrócić uwagę malucha na przykład zabawą klockami. Twój maluszek chętnie uczy się nowych rzeczy. Jego ulubioną zabawą jest papugowanie twoich czynności. Wykorzystaj to! Powtarzanie to świetny sposób aby maluch polubił znienawidzone dotąd czynności – pokaż dziecku, że ty również musisz obcinać paznokcie czy myć głowę. Staraj się jak najczęściej uczyć dziecko empatii. Maluch nie od razu zrozumie o co chodzi, ale nie zrażaj się. Jeśli za oknem jest deszczowo nie rezygnujcie ze spaceru. Wystarczą kalosze i przeciwdeszczowa pelerynka, a beztroskie skakanie w kałużach będzie wielką frajdą dla twojego dziecka. Jeśli twoje dziecko usłyszało podczas rozmowy lub w telewizji niecenzuralne słowo, musisz bardzo uważać na swoją reakcję. Jeśli zaczniesz się śmiać bądź wzburzysz, twoje dziecko wyczuje, że wymawiając nowy wyraz wzbudza duże emocje. Najlepiej w takiej sytuacji spokojnie wytłumaczyć, że to brzydki wyraz, którego nie używamy w domu. Pamiętaj aby samej również stosować się do tej zasady. Twój malec nie zaczął jeszcze mówić? Nie przejmuj się! Umiejętność mowy wiąże się z wieloma czynnikami: temperamentem dziecka czy płcią (chłopcy ze względu na inny rozwój mózgu niż dziewczynki, uczą się mówić trochę później). Maluch podczas zabaw coraz częściej może wyobrażać sobie, że jest kimś innym: bohaterem ulubionej książki, zwierzęciem, księżniczką czy rycerzem. Podczas zabawy wykorzystuje różne rekwizyty, a jego wyobraźnia cały czas się rozwija. Wykorzystaj to organizując domowy teatrzyk. Twoje dziecko potrzebuje poczucia miłości, akceptacji. Pamiętaj, że kochane dziecko ( nie rozpieszczane), rozwija się zdecydowanie lepiej. Zobacz także: Kalendarz rozwoju dziecka - miesiąc 23 Oczekuj niewiele – zapobiegaj – nie wymagaj – empatyzuj. Te cztery słowa mogą stanowić receptę na większość zachowań dzieci w wieku 18 miesięcy, określanych przez rodziców mianem niepożądanych. Półtoraroczne dzieci lubią robić wszystko na przekór (prosicie je by przyszły – a one idą w drugą stronę, zamiast podać wam miseczkę po skończonym obiedzie – rzucają ją na podłogę). NIE to jedno z ich ulubionych słów. Wszystko musi być JUŻ i TERAZ. Dzieci w tym wieku omijają większość ludzi (w tym także inne dzieci) dużym łukiem, zauważają tylko swoich rodziców, opiekunów i oczywiście swoje starsze rodzeństwo, które starają się naśladować. Osiemnastomiesięczne dzieci często się złoszczą – zwłaszcza jeśli coś nie idzie po ich myśli, kładą się na podłodze w imię protestu, sięgają po owoc zakazany – fascynują je zakazane zabawy i przedmioty. Negatywne zachowania dzieci wpisane są w ich wiek i rozwój. Wszystkie dzieci przechodzę przez fazę NIE i nasilony okres negatywizmu, mają dużą potrzebę stanowienia o sobie samych, a wszystko po to, by łatwiej było im wejść w okres niezależności. Małe dzieci w desperacki sposób dążą do określenia granic. Teoria może wydać się irracjonalna w świetle dzieci złoszczących się na jakiekolwiek ograniczenia. Niemniej każde dziecko potrzebuje wspierających rodziców oraz wyraźnych i jasnych granic, którzy pomogą ogarnąć mu jego własny wewnętrzny chaos, wynikający z szybkiego tempa rozwoju. Emocje dziecka są intensywne, potrafią szybko się zmieniać, tak samo szybko jak się pojawią, odchodzą. Zadaniem rodziców jest zrozumienie stanu dziecka i danie przestrzeni na wyrażenie siebie, w tym swoich emocji, także tych trudnych. Praca do późna, czyli kiedy mamy mało czasu dla dziecka Żyjemy w czasach, kiedy większość z rodziców pracuje do późna – dzieci pozostają pod opieką niani, babci, cioci lub są w żłobku. Cały dzień tęsknimy za dzieckiem, a gdy w końcu możemy się nim nacieszyć spotyka nas emocjonalny wybuch – krzyki, tupanie, kopanie, rzucanie się na podłogę itp. Z wyrzuceniem z siebie nagromadzonych przez cały dzień trudnych emocji, dzieci często czekają na rodziców, którym ufają najbardziej i przy których czują się bezpiecznie. Dzieci przy każdym z opiekunów zachowuje się inaczej, okazują inne zestaw uczuć. Zazwyczaj rodzice na koniec dnia doświadczają najbardziej intensywnych i sprzecznych ze sobą emocji (co często jest spotęgowane ze zmęczeniem dziecka). Kiedy rodzice, po całym dniu pracy mają mało czasu dla dziecka i de facto pozostają im tylko weekendy popadają w pewien konflikt: pozwalać na wszystko w imię wynagrodzenia swoje nieobecności czy wychowywać. Tymczasem dziecko potrzebuje jasnych komunikatów i granic – co może, a czego mu nie wolno. Dyscyplina to nie kara (o czym więcej możecie przeczytać TUTAJ). Dyscyplina, oznacza uczenie się i jest procesem długofalowym – za każdym razem musimy dziecku tłumaczyć stawiane granice, nierzadko powstrzymywać od zachowania niepożądanego, dopóki nie nauczy się, że tak nie wolno. Kara – wydawać by się mogło – działa szybciej, bo zwraca uwagę dziecka natychmiastowo i powstrzymuje niepożądane zachowanie, ale niczego nie uczy – efekt jest krótkotrwały i prowadzi do relacji opartej na strachu i rozżaleniu. Ponadto kara jest wyrazem braku szacunku – myślę, że nikt z was nie chce, by jego dziecko czuło się nieszanowane. Jak reagować na zachowania osiemnastomiesięcznego dziecka? Jeśli tylko zrozumiemy niedojrzałość emocjonalną, motoryczną oraz werbalną dziecka będzie nam łatwiej zrozumieć jego zachowanie. 18 miesięcy to wiek, kiedy dzieci wyjątkowo nie lubią współpracować, chodzić na ustępstwa ani nawet kompromisy. Sprawdzają się krótkie komunikaty typu: spacer – wózek – kurtka – czapka. Dziecko rozumie coraz więcej, jednak w dalszym ciągu komunikaty złożone z pojedynczych słów są bardziej adekwatne do jego wieku, niż dłuższe wypowiedzi. Chcąc zapobiec niektórym zachowaniom dziecka (mam tu na myśli głównie “zabawy” destrukcyjne) zdecydowanie bardziej sprawdzą się bariery fizyczne, aniżeli słowne zakazy, czy kary. W wieku 18 miesięcy sprawdza się stawianie ograniczeń, aniżeli tłumaczenie, że tak nie wolno, czy tym nie można się bawić. W momencie kiedy dziecko bawi się w nieodpowiedni dla siebie lub innych sposób, należy zastopować jego zabawę, przekazać odpowiedni komunikat, a następnie przekierować uwagę dziecka na interesującą zabawę zainicjowaną przez opiekuna. Małe dzieci potrafią gryźć, szarpać, czy bić. Większość tych zachować towarzyszy sytuacjom, w których dzieci tracą zdolność panowania nad sobą. Rolą rodzica jest zaopiekowanie się drugą stroną konfliktu (ofiarą), nie zapominając o dziecku, którego zachowanie nie było intencjonalne, które pod wpływem silnych emocji utraciło nad sobą kontrolę. Małe dzieci długą uczą się panowania nad sobą, niemniej każde z nich w końcu posiądzie tę umiejętność. Przesadne reakcje ze strony rodziców na tego typu zachowania mogą doprowadzić do sytuacji, w której dziecko będzie miało poczucie, że jest zbyt “niegrzeczne”, by nauczyć się kontrolować samego siebie. Szybko się uczę, czyli kolejny skok rozwojowy Całe morze trudnych zachowań dziecka jest poniekąd rekompensowane rodzicom niezwykle szybkim procesem uczenia się (głównie poprzez obserwację i naśladowanie), jaki następuje w drugim roku życia. Półtoraroczne dziecko do harmonijnego rozwoju potrzebuje rówieśników (chyba, że ma rodzeństwo) – jeden, góra dwóch stałych towarzyszy zabaw. Niegdyś sądzono, że tak małe dzieci bawią się wyłącznie równolegle. W badaniach (Ross, H.) dowiedziono jednak, że już młodsze dzieci są sobą żywo zainteresowane oraz dopasowują do siebie style zabawy. W wieku 18 miesięcy wzrasta samoświadomość dziecka – zaczyna rozpoznawać własne odbicie w lustrze (wcześniej widziało inne dziecko, nie wiedząc, że to ono samo) oraz interesować się własnym ciałem, a zwłaszcza tym, co trudno dostępne, czyli genitaliami. Nie należy mu tego zabraniać ani utrudniać, to normalny etap rozwoju seksualności i ważna część ciała, z którą dziecko musi się zapoznać. Na trening czystości jest jeszcze za wcześniej (o czym więcej możecie przeczytać TUTAJ) – zdecydowanie lepiej jest z tym poczekać do momentu osiągnięcia przez dziecko gotowości do korzystania z nocnika, czyli co najmniej do drugiego roku życia i przede wszystkim pozostawić tę decyzję dziecku (pieluszka czy majteczki?) – zapewniam, że cały proces odpieluchowywania przebiegnie wówczas dużo szybciej. Chcesz skonsultować rozwój dziecka, a może potrzebujesz wsparcia w zakresie rodzicielstwa?

18 miesięczne dziecko bunt